قابل توجه ، خریداران : اخیرا ثابت شده که ویژگی های خاص نور آبی و استفاده از آن، می تواند به مبارزه با دیابت و برخی از بیماریهای ژنتیکی که فقدان پروتیئن دارند، کمک کند.
سلول هایی پروتئینی در موش ها است که قند خون را کنترل می کند.
دانشمندان در مسیر جمع آوری نور در چشم پروتئینی یافتند که به نوبه خود در تولید آنزیمی که کنترل قند خون را بر عهده دارد شرکت می کند.
پروتیئن های حساس به نور که در شبکیه چشم قرار دارند، در تکنیک جدید بیوشیمی سلولی استخراج و از توان آنها برای کمک به درمان مرض قند یا بیماری های متابولیکی استفاده می شود.
سلول های ویژه ای در زیر پوست موش توسط محققان، طراحی و کار گذاشته شد که در اثر پرتوهای نورآبی فعال شده و پروتئینی را می سازند که سطح قند خون را در بدن، کنترل می کند.
محققان در سوئیس و فرانسه با دستکاری در سلول های جنینی کلیه موش که پروتئین کنترل کننده قند خون را می سازند، آنها را بصورت کپسول های کوچک حاوی ملانوپسین در آورده و در زیر پوست موش های مبتلا به دیابت جا سازی کردند.
محققان این تیم گزارش کردند با درخشش نور آبی را به طور مستقیم بر روی پوست موش سطح قند خون در موش ها به حالت عادی طبیعی باز میگردد.
دیگر محققان با روشن کردن نور آبی روی سلول های عصبی ملانوپسین ، فعال سازی این پروتئین ها را برای کاهش قند خون نیز نشان دادند.( SN : 1/30/10 ، ص 18 ) .
برای اولین بار است که چنین سیستمی جهت درمان با بیماری های متابولیکی در یک پستاندار ، مورد استفاده قرار می گیرد.
ادوارد بویدن، در دانشگاه MIT می گوید :
یک سری تظاهرات بالینی قانع کننده توسط محققان ارائه شده است که شما قادر میسازد تغییر در حالت فیزیولوژیکی موجودات زنده بر اثر تابش نور آبی را مشاهده نمایید.
این تکنیک جدید می تواند با تحریک سلول ها، تولید پروتئین هایی که مبتلایان به بیماری های نادر ژنتیکی( مانند فنیل کتونوری ، عدم توانایی ساخت یک آنزیم می تواند منجر به آسیب مغزی شود) قادر به ساخت این پروتیئن ها نیستند،را ممکن و به کار گرفته شود.
نسخه های اصلاح شده این سیستم می تواند به دانشمندان کمک کند تا در انواع گسترده ای از بیماریها که عدم توانایی ساخت انزیم ها و پروتیئن ها را دارند، با کمک ملانوپسین، ساخت پروتیئن در پروسه های بیوشیمیایی و بیولوژی مورد استفاده قرار گیرد.
درک این سیستم بسیار ساده است.
محققان در این مکانیسم، ابتدا پروتئین به melanopsin را از چشم استخراخ و ژن آنرا جدا نموده سپس به سلولهای کلیوی در جنین موش تزریق نموده ومشاهده کردند: سلول ها هر پروتئین دیگری را که نیاز دارند در داخل سلول تولید می کنند.
Melanopsin
Melanopsin یک پروتئین جمع کننده نور است که به طور طبیعی در شبکیه چشم یافت می شود.
ملانوپسین نسبت به نور آبی تحریک و مجموعه ای از واکنش های زنجیره ای بیوشیمیایی را به راه می اندازد که در نتیجه آن، با ارسال سیگنال های عصبی به مغز سبب القاء پروتیئن سازی می شود.
در مطالعه حاضر، دانشمندان به جای ارسال سیگنال های عصبی ، با مهار یک واکنش زنجیره ای در سلول های کلیه، عملکرد این سلول ها را متوقف نمودند، و ژن ملانوسین را به آن تزریق کردند.
در این فرایند، با تابش نور آبی بر روی سلول های کلیوی حامل melanopsin ، تولید پروتئینی به نام پپتید مانند گلوکاگون - 1 ، یا GLP - 1 آغاز می شود که این پروتئین به نوبه خود ،کنترل ساخت انسولین و پروتئین های دیگر کنترل کننده قند خون را دارد.
مطالعه اساسی و زیر بنایی پیرامون تحقیقات بیولوژی انسانی، به رهبری مارتین فاسنگر، یک زیست شناس مهندسی زیست طبیعی و یک زیست شناس >>مهندسی زیست مصنوعی(سنتزی) در انستیتو تکنولوژی فدرال سویئس واقع در زوریخ ، صورت گرفت.
با استفاده از سلول های انسانی می توان پروتئین های مورد نیاز بدن را با این سیستم تولید نمود که در این فرایند، خطر حمله به پروتیئن ها از سوی سیستم ایمنی بدن، کاهش یافته و می توان آنرا در درمان انواع بیماری ها توسعه داد.
Fussenegger می گوید : "این اولین گام در یک مسیر جدید برای درمان است."


منبع:
By Tina Hesman Saey
Web edition : Friday, June 24th, 2011
http://www.sciencenews.org